Oczy, to narządy wzroku, należące do najbardziej czułych, a zarazem najbardziej narażonych na oddziaływanie niekorzystnych czynników zewnętrznych, takich jak ostre światło, męczący wzrok mrok, kurz i pył, działanie substancji chemicznych, różnego rodzaju drobnoustrojów jak bakterie, wirusy oraz drożdżaki czy uszkodzenia mechaniczne.
Ale to dzięki nim do mózgu trafia znakomita większość informacji i bodźców z otaczającego nas świat. Dlatego tak ważne jest, aby o nie odpowiednio i regularnie dbać.
Najczęściej występujące wady i choroby oczu
Z jednymi chorobami człowiek się rodzi, inne nabyć może w różnych trudnych do przewidzenia okolicznościach, jeszcze inne pojawiają się z wiekiem bądź są determinowane uwarunkowaniami genetycznymi. Ich katalog jest naprawdę szeroki. Do tych najczęściej występujących, a zarazem dosyć dobrze zbadanych, należą między innymi krótkowzroczność, dalekowzroczność, zwana również nadwzrocznością, astygmatyzm, starczowzroczność czy zaćma.
Cechy krótkowzroczności
Krótkowzroczność, zwana także miopią, należy do wad refrakcyjnych przejawiających się tym, że optyka oka w sposób niewłaściwy skupia wpadające doń światło. W takim przypadku moc optyczna, która jest pochodną budowy rogówki, okazuje się nadmierna w stosunku do długości gałki ocznej. W efekcie tego wyrazisty obraz pojawia się nie w obszarze siatkówki, przez co ten na siatkówce jest rozmyty.
Osoby z krótkowzrocznością wyraźnie widzą wyłącznie te przedmioty, które są w pobliżu. Przedmioty w dali wydają się jakby za mgłą.
Nadwzroczność i jej przypadłości
W przypadku dalekowzroczności, zwanej hiperopią, mamy z kolei do czynienia z odwrotną sytuacją. Osoba dalekowidząca bardziej precyzyjnie widzi obiekty położone w dalszej odległości, z kolei te w bliższym sąsiedztwie sprawiają problem, jeśli chodzi o wyraźne widzenie.
Nadwzroczność pojawia się w sytuacji, kiedy rogówka przybiera zbyt wypłaszczony kształt, przez co moc optyczna jest niewystarczająca w stosunku do długości gałki ocznej. Absorbowane przez oko światło skupia się zatem poza siatkówką zamiast na jej powierzchni.
Warto podkreślić, że dalekowidzem można się urodzić, choć wada ta w niektórych okolicznościach może minąć w okresie dojrzewania. Nadwzroczność ujawnia się też niekiedy w wieku średnim.
Astygmatyzm – co to jest?
Schorzenie to, w bardzo dużym uproszczeniu, objawia się symptomami będącymi połączeniem dalekowzroczności i krótkowzroczności. Czyli jak widzi astygmatyk? Widzi on niewyraźnie i nieostro na każdą odległość. Wada ta może pojawić się w każdym wieku. Astygmatyzm pojawia się w sytuacji, gdy rogówka lub soczewka nie mają regularnego, okrągłego kształtu. Efektem tego jest rozproszenie światła wpadającego do oka, które nie skupia się tak, jak powinno, czyli na siatkówce. Finalnie osoba z astygmatyzmem widzi rozmyty obraz.
Starczowzroczność – przyczyny i objawy
Prezbiopia, czyli starczowzroczność, to nic innego jak starzenie się oczu. Pierwsze jej objawy obserwowane są już u czterdziestolatków. Do głównych powodów starczowzroczności zalicza się stwardnienia soczewki, zanik elastyczności mięśnia rzęskowego oraz zwyrodnienie błony odżywiającej i dostarczającej tlen fotoreceptorom oraz ciału szklistemu. W pierwotnym etapie prezbiopii pacjenci zauważają, że akomodacja wzroku stwarza większy problem niż wcześniej. Objawom dodatkowo może towarzyszyć ból głowy.
Zaćma
Wg światowych statystyk wynika, że jest to bardzo poważne schorzenie, które odpowiada za blisko połowę przypadków całkowitej utraty wzroku. Zaćma może być wynikiem wady wrodzonej. Wówczas źrenica oka dziecka jest całkowicie biała. Ale wada może też być nabyta w późniejszym wieku, z reguły po pięćdziesiątce. Soczewka w zaćmie staje się coraz mniej przejrzysta, co prowadzi do utraty zdolności widzenia. Do charakterystycznych objawów zaćmy należą zmniejszenie ostrości pola widzenia, zarówno z bliska, jak i z dali. Choroba ta często współistnieje z takimi schorzeniami jak cukrzyca czy problemy natury metabolicznej.
